თამარ მეფე ღარიბულად ჩაცმული, ხშირად დადიოდა ქალაქის ქუჩებში, რათა საკუთარი თვალით ენახა და საკუთარი ყურით მოესმინა ხალხის აზრი და გასაჭირი, მერე კი ამის შესაბამისად მოქცეულიყო....თან აუცილებლად ერთგულ მსახურს გაიყოლებდა.
თავად ღარიბულად იმოსებოდა....მისი ერთგული მსახური, მასზე შედარებით უკეთ....რადგან ყველას გონებოდა რომ მსხური იყო მისი....ამით მეფის სიმდაბლე, სიბრძნესა და გონიერებაში იყო გაზავებული....
ერთხელ, როცა თბილისის ქუჩებში დადიოდა, დაინახა, წუმპეში ლოთი ეგდო და ეძინა. იგი ქალაქს შეკედლებული ერთი გალოთებული გლეხი იყო. მეფემ მსახურს უბრძანა, სასახლეში დაბრუნებისამებრ წაეყვანა რამოდენიმე მსახური და ის გლეხი სასახლეში მოეყვანათ....
თან მეფის სურვილისამებრ, გლეხისთვის გაეხადათ კონკები, ჩაეცმიათ სამეფო ტანისამოსი, სტუმრების სამეფო აპარტამენტში დაეწვინათ და კართან თეთრებში შემოსილი მსახური დაეყენებინათ...
მეფე მალე დაბრუნდა სამეფოში და მსახურებმა მისი ბრძანება სიტყვა-სიტყვით შეასრულეს.
გამოეღვიძა გლეხს და რას ხედავს მის თავს: ძვირფასი სამოსელი აცვია, მეფურ აპარტამენტში წევს და ირგვლივ ყველაფერი თვალის მომჭრელად ბზინავს....შეშინებულმა გაიფიქრა, ნეტავ სადა ვარო?..თვალები მოიფშვმიტა, სიზმარია თუ ცხადიო და ხმამაღლა შეშინებულმა დაიბღავლა:
-ვაიმე, სადა ვარ?...არის აქ ვინმე ?....
თეთრებში შემოსილმა მსახურმა მიირბინა ლოთთან და დაამშვიდა:
-ნუ შეშინდები....შენ ახლა ღმერთთან იმყოფები....
-მერე შენ ვინღა ხარ? - ჰკითხა ლოთმა.
-მე ანგელოზი ვარ, - მიუგო მსახურმა.
ლოთი ცოტა დამშვიდდა, მაგრამ მაინც ვერ გარკვეულიყო სად იყო....ამას ისიც ერთვოდა, რომ ნაბახუსევზე ტკივილისგან თავი უსკდებოდა და ანგელოზს მიმართა:
-ნეტავ ღმერთი არაყს არ დამალევინებს?
-წავალ და ვიკითხავ, - მიუგო მსახურმა.
ცოტახანში ლოთის ოთახში მსახური, მოოქროვილი ლანგრით ხელში დაბრუნდა, ლანგარზე ორი ჭიქა საუკეთესო მათრობელა სასმელი და ერთი ცხელი ღვეზელი ელაგა....
ღმერთმა გიბოძა, მიირთვას და კარგად დაისვენოსო. - მიუგო მსახურმა....
გლეხს გაუხარდა, (საწყალი მშიერი იყო) ....ღმერთი ახსენა, საუკეთესო მათრობელა სასმელი დალია და ღვეზელი გემრიელად მიირთვა..
გლეხი გაკვირვებულიყო ასეთი სასმელი, მთელი სიცოცხლის მანძილზე არ დაელია, თან ღვეზელმაც გააოცა...ასეთი რამ არ ეჭამა....
თითქოს ეცოტავა, ცოტახნის შემდეგ, რაც ძალი და ღონე ქონდა იღრიალა:
-ჰეი,
ანგელოზო !
-რას მიბრძანებთ? - მიირბინა მსახურმა.
-ძმობილო, ჰკითხე ღმერთს, ცოტას კიდევ ხომ არ დამალევინებს? -დაიწუწუნა ლოთმა.
მეფის ბრძანებით, მსახურმა სამეფო აპარტამენტში ლოთს ერთი ხელადა საუკეთესო მათრობელა სასმელი და მთელი ლანგარი ცხელი ღვეზელი მიართვეს...
უფალმა გადმოგცა გემრიელად მიირთვასო....
გლეხს სიხარულით თვალზე ცრემლი მოადგა და ხმამაღლა წამოიძახა:
-გმადლობ უფალო, ასეთ სასუფეველში რომ მიმიღე, მე ლოთი და გლახაკი....როგორი მოწყალე ყოფილხარ, საუკუნოდ შენთან ვიქნებიო...
მშიერმა ნელ-ნელა დაიწყო ღვეზელის ჭამა და მთელი ხელადა საუკეთესო სასმელი, ზედ დააყოლა....
ცოტახნის შემდეგ, კარგად ნასვამს მიეძინა....
თამარ მეფემ ბრძანა, ისევ თავისი კონკები ჩაეცმიათ და იმ წუმპეში ჩაეგდოთ, საიდანაც ამოიყვანეს. მსახურს კი დაავალა, შორიახლო მდგარიყო და მოესმინა, რას იტყოდა გამოღვიძებული.
ლოთმა, როგორც იქნა, გაიღვიძა და ჯერ თვალები გახელილი არც ქონდა, იყვირა:
-ჰეი, ანგელოზო!
მეორედ, მესამედ დაუძახა და რომ არავინ უპასუხა, ძლივძლივობით გაახილა თვალი და ხედავს, სადაა სამოთხე, ისევ წუმპეში წევს.
-მაპატიე, უფალო, რომ შეგცოდე და სასუფეველი დავკარგე, - ოხვრას თითქოს გულიც ამოაყოლა. მერე თავის თავს უსაყვედურა....( თავის თავს ადანაშაულებდა, არასწორი საქციელის გამო )....ორი ჭიქაც ხომ გეყოფოდა, ახლა მთელი სიცოცხლე წუმპეში იგორავეო....
გლეხს ამის შემდეგ აღარ დაულევია, შრომასა და ნორმალურ ცხოვრებას დაუბრუნდა. იმ საუკეთესო მათრობელა სასმელმა, ისეთი ზემოქმედება იქონია მასზე, უკვე ნებისმიერი სას-მელიც კი უვარგისად ეჩვენებოდა....სულ იმის ცდაში იყო, ღმერთისთვის სათნო საქმე ეკეთებინა, მისთვის ეამებინა, რათა სასუფეველში მოხვედრილიყო.....
ასე ასწავლა ჭკუა და გამოასწორა თამარ მეფემ ლოთი გლეხი....
მომავალში ეს გლეხი დიდად განწმენდილი ადამიანი გახდა....
Комментариев нет:
Отправить комментарий